සඳ පලුව තනි තරුව

පසුගිය සති අන්තයක අපි චිත්‍රපටියක් බලන්න ගියා. නම මධුර චාරිකා. පුෂ්පා කිව්වේ ඒක family theater එකක් කියලා. මුලු බැල්කනියටම හිටියේ අපි හතරදෙනා විතරයි. කලාකරුවන්ට තමන්ගේ ජීවිතයේ අවසාන කාලයේ සිදුවන අප්‍රසන්න අත්දැකීම් තමයි මේ චිත්‍රපටයේ තේමාව. එයට පැරණි චිත්‍රපට වල කොටස් ගලපලා එකතු කරලා තියෙනවා. ඒකේ රසවිඳීම ඉවර වෙන්නත් ඉස්සර වෙලා මා ලඟ සති ගනනක් තිබුණු නවකතාවක් කියවන්න පටන් ගත්තා. තාරා මගේ දෙව් දුව. හරිම නිර්මානශීලි ලියවිල්ලක්. ස්වර්ණපුස්තක සම්මාන උළෙලේ අවසන් වටය නියෝජනය කරපු නවකතාවක්. නිර්මාණශීලිත්වයට බහුශුතබවත් එකතුවුනාම ප්‍රථිඵලය සාර්ථකයි. අපේ ඈත සහ මෑත ඉතිහාසය හා සම්බන්ධ අඩුමකුඩුම භාවිතා කරලා මවන්න පුළුවන් අරුමැසියාව ඔහු අපට කියාදෙනවා. මේ ඔස්සේ ගියාම ලේඛකයා කවුද කියලා දැනගන්න ඕනා වුණා. ඔහු චිත්‍ර ගුරුවරයෙක්. ගම මහියංගනය කිට්ටුව තියෙන මාපාකඩවැව. පස්සර මධ්‍යමහා විද්‍යාලයේ ඉගෙනගත් බවයි පෙනෙන්නේ. අපට ඒවා ඒ තරම් වැදගත් නැතිවුනත් මේ මනුස්සයා එකපාරටම කොහෙන්ද පහළ වුනේ කියලා දැනගන්න හිතුණා. ඒත් එක්කම ඔහුගේ ඊළඟ පොත. සඳපලුව තනි තරුව. පුදුම වන්න දෙයක් නැහැ. ඒක 2017 ස්වර්ණපුස්තක සම්මානය ලබපු හොඳම පොත. ඒකෙදි ඔහු පලමු පොතේ මාන වලින් එහාට යනවා. අපූර්වත්වය පමණක් නොවෙයි රැඩිකල් ආකෘතික වෙනස්කම් ඉදිරිපත්කරමින්. මට මතක් වුනේ චින්ගීස් අයිත්මාතව් ගේ ධවල නෞකාව.