ඉගිනි ඇට

අද පොසොන් පෝය. වෙසක් පෝදා ලියූ විදිහමට ගමේ පන්සලට රාජකාරී ගමනක් ගියා. ජීවිතේ පළමු පාරට අපේ ගමේ සමාජයක කතාවක් කළ බව මට තේරුණේ කතා කරලා ඉවර වුනහම. අපි හදන්න යන කෞතුකාගාරයේ සංකල්පය හාමුදුරුවන් විස්තර කළා. රයිගම් බණ්ඩාර රජ්ජුරුවන්ගේ මාලිගයේ පුරාවස්තු සහ තෙත් කලාපෙන් හොයා ගත්තු අනුරාධපුර යුගයට අයත් සෙල්ලිපියක් වන වැල්මිල්ල සෙල් ලිපියේ අනුරුවක් (සෙල් ලිපිය දැනට තියෙන්නේ කොළඹ කටුගෙයි) ඇතුළු තවත් කෞතුක භාණ්ඩ අපට සොයා ගන්න පුළුවන් වෙයි. රයිගම් කෝරළයේ ජනකලා වලට තවත් මැදිරියක් හදන්නයි අපේ අදහස. ගමේ අයගේ අදහස 200 ක් විතර දාන්න පුළුවන් ශ්‍රවනාගාරයකුත් එයට එක්කරන්න. මම හිතන්නේ මේ වගේ තැනක කුඩා කටුගෙයකට ඒක බරපතල් වැඩියි කියළා. මේවා නඩත්තු කිරීමේ ප්‍රශ්ණ වගේම කොයි තරම් උපයෝගිතාවයක් ඒකේ තියෙයිද කියලා මම ඔවුන්ගෙන් ඇහුවා. රජයේ අරමුදල් වියදම් කිරීමේදි අපට ඇති වගකීම උදාහරනත් එක්ක අප පෙන්නා දුන්නා. අවසානේ ඒගොල්ල එකග වුණා.  අපේ ස්කේල් එක මොකක්ද කියලා සොයා ගැනීමේ අරගලයක අප ඉන්නේ. අපි නිතරම කතා කරන්නේ අග්නිදිග ආසියාවේ ලොකුම පාසල ගැන නැත්නම් දකුණු ආසියාවේ ලොකුම ළමා රෝහල ගැන. කුඩා නගර වල පවා තට්ටු තුන හතරේ සුපර් මාකට් හදලා උඩ තට්ටු වල බල්ලෝ සහ හරක් ලගිනවා.

අනුරාධපුර පුරාවිද්‍යා කෞතුකාගරයේ නිරීක්ෂණ චාරිකාව කලේ ගිය සිකුරාදා. එහි ප්‍රධාන ගොඩනැගිල්ල රිනොවේට් කරලා සෑහෙන කාලයක්. ඒත් කෞතුක භාණ්ඩ තවමත් තියෙන්නේ ගබඩාවේ. මැදිරි සකස් කර නැහැ. එලිමහනේ තියෙන ගල් කැටයම් ආදිය පිලිවෙලකට තියන්න ඕනා. සනීපාරක්ෂක පහසුකම් හදන්න ඕනා. ගබඩාව තියෙන ගොඩනැගිල්ලත් ඉංග්‍රීසි කාලයට අයිතියි. ඒකත් සංරක්ෂණය කරන්න වෙයි. වැඩ ගොඩයි. කොළඔදී කිව්වේ මැදිරි සකස් කර බඩු තියන්න විතරයි තියෙන්නේ කියලා. සේරටම රුපියල් මිලියන පනහක් වත් යයි. අවුට් සොර්ස් කරලා ඉක්මනින් කරන්න වෙන කොට වියදම වැඩියි. ඒත් දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරි අඩුයි. ඇස්තමේන්තු හදලා ව්‍යාපෘති ප්‍රමුඛතාවන් හදුනාගෙන වැඩ ඉක්මනින් පටන් ගන්න තීරණය කළා.

එදා උදේ වරුවේ මගේ හිතමිත්‍ර උපාලි නවරත්නගේ පළමු කවි එකතුව එළිදැක්වීමට සහභාගී වුණා. පො‍තේ නම අපූරුයි. ඉගිනි ඇට. මම පොරොන්දු වුනේ විනාඩි දහයක කතාවක් කරන්න. ඒත් ප්‍රධාන දේශක තනතුරක් දීලා විනාඩි තිහක් මට වෙන් කරලා. ඒ කාලේ ඇතුළේ පොත ගැන විවරනයක් කරන්න මම උත්සාහ කළා. මම සාහිත්‍යකරුවෙක් හෝ විචාරකයෙක් නොවන බව කියලාම පටන් ගන්න හිතුණා. ඒත් එහෙම කළේ නැහැ. ක්ෂේත්‍රයේ යන කොට මම සාමාන්‍යයෙන් අදින ඩෙනිමයි උඩින් දාපු කැෂුවල් ෂර්ට් එකයි එතනට නොගැලපුනා වත්ද. මොකද උත්සවය තිබුණේ පළාත් සභා ශ්‍රවනාගාරේ ප්‍රධාන ලේකම්තුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන්.

ඒත් මම කියපු දේවල් නම් බොහෝ දෙනෙකුට නොගැලපුන බව නම් කියන්නම ඕනා. මොකද මට පසුව කතා කරපු කිහිප දෙනෙක්ටම ඒ ගැන බොහෝ දේ කියන්න තිබුණු හන්දා. ඒ ගොල්ල කවි කාරයෝ සහ සාහිත්‍ය හදාරපු අය. ඒත් එළිදැක්වීම හවසක වුණා නම් මට ඒගොල්ලන් එක්ක කතිකාවට යන්න තිබුණා. ඒ හන්දා කරබාගෙන හිටියා. ඒත් සුන්දරයි. තරහ ගියේ නැහැ.