ගුනදාස ලියනගේ මහත්තයාගේ කනිටු පුතා වන වජිර ලියනගේ ඊයේ පෙරේදා දවසක මට කතා
කලේ මම මුලින්ම ගිය පාසලේ මුල්ගුරුතුමා වන කුලපාල කුලතිලක මහතා ගැන ලිපියක්
ලංකාදීප පත්තරේට ලියපු බව කියන්න. කුලපාල ගුරුතුමාගේ නෝනා මහත්තයා තමයි මගේ පහේ
පන්තියේ ගුරුතුමිය. දිනක් වජිර ලියනගේ මහතා හොරණ ටවුමේ පිහිටි කුලපාල මහතාගේ
ගෙදරගිය වෙලාවක මට දුරකතනය දුන්නා කතා කරන්න. වයස වැඩි හන්දා මා හරියටම
අදුනාගත්තේ නැති වුනත් අපි යටගියාව ගැන බොහෝ දේ කතා කළා. මගේ ගුරුතුමිය අපි ඒ
දවස්වල ඇමතූ හැටියට ලොකුහාමිනේ බිතුසිතුවමක් වෙලා බොහෝ කල්.
වජිර මට පහුගිය සුමානේ මට කතා කලේ කුලපාල මහතාගේ මලගම කියන්න. අපේ අම්මාත්
කුලපාල සර්ගේ ස්ටාප් එකේ ටික කලක් හිටිය හන්දාත් ඔහු අපේ තාත්තාගේ මිතුරකු වූ
නිසාත් මම ගමට ගිහින් අම්මාවත් රැගෙන හොරණ ගියා. ආපසු එන ගමනෙදි පතහවත්තේ ලොකු
හාමුදුරුවන් හමු වන්නත් ගියා. අපේ රයිගම උරුම කේන්ද්‍ර ව්‍යාපෘතිය තරමක අර්බුදයකට
ලක්වෙලා තියෙන්නේ. අමාත්‍යාංශ මාරුවෙන් සහ මගේ අමාත්‍යාංශ මාරුවෙන් ව්‍යාපෘතිය
දැනට තියෙන්නේ අමාරු තැනක. අපි ව්‍යාපෘතියේ පරිමානය සෑහෙන අඩුකළා. සැළසුම හදන
මහාචාර්ය ඈෂ්ලි ඩි වොෂ් ගේ අනුදැනුම ඇතිව. ඒ අනුව අපේ ගොඩනැගිල්ලේ මැද පිහිටි
ශාලාව 50ක ධාරිතාවක් දක්වා අපි අඩු කළා. ඒ නඩත්තුව සහ උපයෝගිතාව ගැන හිතලා. ඇරත්
200 ක් විතර එකතු වුනොත් අපහසුවෙන් හරි ධර්ම ශාලාවේ රැස් වෙන්න පුළුවන් වනවා. ඒත්
මල්ටිමීඩියා වගේ දේවල් නම් එහි නැහැ. කොහොම වුනත් රයිගම වානීජ කේන්ද්‍රයක් ලෙස
සංවර්ධනය කරන්නට නව රජය සැලසුම් කරනවා. ඒ හන්දා ශාලාව ටිකක් ලොකුවුනත් කමක් නැහැ
කියා සිතුනා. අනික දක්ෂිණ අධිවේගි මාර්ගයේ ගැලනිගම පිවිසුම තියෙන්නේ මෙතනට
කිලෝමීටරයටත් අඩු දුරින්.
මහගෙදරින් දවල්ට කාලා පන්සලට යනකොට හාමුදුරුවන් සැතපෙන වෙලාව. සෙනසුරාදා
හන්දා පන්සලත් අපේ පුරාවිද්‍යා බිමත් පාලුයි. ඒත් හාමුදුරුවන් අවදියෙන් සිටි හන්දා
අපි නොයෙක් දේ ගැන කතා කළා. හාමුදුරුවන් කී දේවල් අතරින් වැඩිම බරක් තිබුනේ Richard Hawkins ගේ The Selfish Gene කියන පොත ගැන. රෑ බොවන
කොට වැස්ස පටන් ගන්න හන්දා අපිට කතාව කෙටි කරන්න සිද්ද වුණා.
No comments:
Post a Comment