දෙසැම්බරයත් ගෙවී ගෙන යනවා හැල හැප්පීම් ගොඩක් එක්ක
අලුත් දෙයක් ලියන්න හිතට ආවේ නැහැ. අළුත් පොතක් කියවන්නට හම්බවුනා. අවුරුදු ගානකට
පස්සෙ කියවන්න ලැබුණු වටිනාම පොත කිව්වොත් නිවැරදියි. පොතේ නම් Sapience – A
brief history of Humankind මුලින්ම පොත ගැන කිව්වේ පන්සලේ
හාමුදුරුවන්. උන්වහන්සේ ලඟ පොතේ සිංහල
පරිවර්තනය තිබුණා. මට අවශ්‍ය වුනේ හීබෘ භාෂාවෙන් ලියවුණු මේ පොතේ කතෘ ගෙම ඉංග්‍රීසි
පරිවර්තනයක් ඇති හන්දා එය ඉංග්‍රීසියෙන් කියවන්න. සාමාන්‍යෙයන් වන පරිදිම කොළඹ
පොත් සාප්පු වල මේ පොත ගන්න තිබුණේ නැහැ. මට දවස් දෙකක් ඇතුලත පොත සොයා දුන්නේ කොළඹ
ජීවත්වන ඊශ්‍රායල් ජාතික හිත මිතුරෙක්. පොතේ කතුවරයා ඊශ්‍රායල් ජාතිත ඉතිහාසඥයකු වන Yuval Noah
Harari. මේ පොත කියවන විට මනුෂ්‍යා ගැනත් සමාජය ගැනත් අපි හිතා
ගෙන ඉන්න දේවල් වෙනස් කරන්න වෙනවා/ නැත්නම් අලුතෙන් දකින්න පුළුවන් වෙනවා. මේ පොත සාපේක්ෂ වශයෙන්
ඉක්මනට සිංහලට පරිවර්තනය කිරීමත් වැදගත් දෙයක් හැටියට සලකන්න ඹ්නා. මේ වගේ
තාක්ෂනික කරුණු සහ පාරිභාෂික වචන බහුල ලියවිලි පරිවර්තනය කිරීම ලෙහෙසි නැහැ. ඉතාම
කෙටියෙන් පොතේ අන්තර්ගතය කිව්වොත් ඔහු හෝමෝ සේපියන් හඳුන්වන්නේ Serial Killer
කෙනෙක් හැටියට.
රට හැම ගැනම තාප්ප වල පින්තූර ඇඳීමේ රැල්ලක් ඇති වෙලා.
තරුණ පරපුර ඒ සදහා උනන්දුවක් දක්වන බව පේනවා. සමහර පුද්ගලික සමාගම් සහ මාධ්‍ය ආයතන
ඒ සඳහා අනුග්‍රහය දක්වනවා. සමහර තැන්වල ඉතා යෝග්‍ය අන්දමින් තෝරාගත් චිත්‍ර අඳින
බවත් පෙනෙන්න තියෙනවා. අවුරුද්දක් දෙකක් ගියහම මේවා අවපැහැය ගත්තාට පස්සේ නැවත
ඇඳීම හෝ ප්‍රතිස්ථාපනය කිරීමත් අවශ්‍යයි. යුරොපයේත් ස්ප්‍රේ කිරීම මගින් තාප්ප වල
චිත්‍ර ඇද ඇති බව පෙනෙන්නට තිබෙනවා. කොළඹත් එවැනි ස්ප්‍රේ චිත්‍ර වරින්වර දකින්නට
ලැබුනත් ඒවා විද්‍යාලාන්තර මහ ක්‍රිකට් තරග හෝ එක් එක් අයගේ නම් සහ කුණුහරුප වලට
සීමා වී ඇති බව දකින්නට පුළුවන්.
මේ අලුත් රැල්ලත් එක්කම විනාශ වී යන පන්සල් බිතු සිතුවම්
ප්‍රතිස්ථාපනය සඳහා ද මේ වගේ උනන්දුවක් කැප කිරීමක් දැක්වුවොත් අගෙයි. කාර්ය බහුල
ජීවන රටාව නිසා පාරම්පරිකව පන්සල් බිතුසිතුවම් පවත්වා ගෙන ගිය කියා හිතෙන කණ්ඩායම්
ක්‍රමයෙන් එම කාර්යන්ගෙන් ඉවත් වී ඇති බව පෙනෙනවා.
