අද මැයි පලමුවෙනිදා. සාදුකින් පෙලෙනවුන්
බේරා ගැනීමට වෙනදා කෙරෙන ගාලගෝට්ටිය අද ඇහෙන්නේ නැහැ. පසුගිය දින වල දවසක් හැර
දවසක් හෝ කන්තොරුවට ගියා. පාරවල් හිස්. කිලෝමීටර් 50 ක් දුර ගෙවාගෙන යන්න විනාඩි
45 ක් වත් ගත වන්නේ නැහැ. මට මතක් වුණේ කැන්බරා. නගරයේ ඈත කෙළවරක සිට වුවත් විනාඩි
කිහිපයකින් නගර මධ්‍යයට එන්න පුළුවන්. එහෙත් මේ නිස්කලංකතාවය හැමදාම පවත්වා ගන්න අපට
බැහැ. එහෙම තත්ත්වයකට එන්න නම් සමාජයේත් ආර්ථිකයේත් බොහෝ වෙනස්කම් කරන්න වෙයි.
එහෙම කළත් අපට එය අසීරු වන්නේ අපේ ජන ඝනත්වය අධික හන්දා. ඔස්ට්‍රේලියාවේ වුනත්
සිඩ්නි හෝ මෙල්බර්න් නගර ගත්තහම මේ නිස්කලංකබව දකින්න නැහැ. ඒ රටේ අච්චර භූමිය තිබිලත්.
නගර කියන්නේ එහෙම තමා. ආර්ථික වාසි ඇතිවන පරිදි යටිතලපහසුකම් ඇති කරන්න පුලුවන්
වන්නේ නගර ඇති කිරීමෙන් බවයි බොහෝ ආර්ථික විද්‍යාඥයින් අදහන්නේ. අපිත් ඉතින් ඒ
අනුව මුළු රටම දියුණු කිරීමේ එහෙම නැත්නම් නගරයක් කිරීමේ ව්‍යාපෘතියක තමයි නියැලී
ඉන්නේ.
එකිනෙකා පරයා දුවන අතිධාවනකාරී? ගමනට
විරාමයක් තැබුවහම බොහෝවිට දේවල් නිරවුල්ව දකින්න ඉඩක් ලැබෙනවා වගෙයි. පොලිස් මාර්ග
බාධකයක් වෙත ආවහම වාහන විස්සක් තිහක් පොලිමේ තිබුනොත් ගාල කඩාගෙන යන් අය නැත්තේ
නොවේ. ඒකෙන් කියවෙන්නේ මේ වගේ දේවලින් වත් අපට පාඩම් කියා දෙන්න බැහැ කියන එක.
අළුත් අවුරුද්ද ගෙවී ගියා. මේ පාර කොහා
කෑගැහුවේ නැහැ කියා බොහෝ දෙනෙක් කිව්වා. කොහා කෑ ගහන්නේ රතිඤ්ඤා සද්දෙට බයෙන් කියා
තවත් සමහරු කිව්වා. හැමදේම විද්‍යාවයි අවිද්‍යාවයි අතරයි දෝලනය වන්න පටන් අරන්. ඇත්තෙන්ම
එකවරකට වඩා කොහා කෑගහනවා මටත් ඇහුණේ නැහැ. ඒ ගැන සොයා බලන්න වටිනවා. සමහර විට මීට ඉස්සර අවුරුදු වලත් කොහා
කෑ නොගහන්න ඇති ඒත් අපට නෑහුන බව අහන්නවත් නිස්කලංකයක් තිබ්බේ නැහැ වෙන්න පුළුවන්. ඊටත් අමතරව වෙන
අවුරුදු වල රූපවාහිනියෙත් ගුවන් විදුලියෙත් වෙළඳ ප්‍රචාර හරහා කොහාගේ හඩ අපේ කන්
වල රැව් පිලිරැව් දුන්නා.
දැන් නවලිබරල් විරෝධීන් උද්දාමයට පත්වෙලා.
පශ්චාත් ලිබරල්වාදී හෝ පශ්චාත්ගොලියනරන යුගය උදාවෙලා ඇති බවයි ඔවුන් කියන්නේ. මොකද
මේ ක්‍රමවේද හරහා ඉහලටම ගිය රටවල් විශාල අර්බුදයකට ලක්වෙලා. අපි කරන්නේ කලින් කලට පැසිස්ට්
වාදයට, අධිරාජ්‍යවාදයට, කොමියුනිස්ට්වාදය, ලිබරල්වාදය වගේ යම් යම් රටවල් අත්හදා
බලපු සංවර්ධන නැත්නම් ආර්ථික රාමු ගැන විවේචනය කරමින් සහ මෙම විවිධ ප්‍රවේශ
ගැඹුරින් හදාරමින් සහ එකිනෙකා විවේචනයත් කරගැනීම. දශක ගණනක් තිස්සේ අප කළේ අපේ
ආර්ථික සහ සමාජික ප්‍රශ්ණ අර ප්‍රෙව්ශ හරහා ඉදිරියට ගිය රටවල් උදාහරනයට ගනිමින්
විවරනය කිරීම. හැදෑරීම හොඳ දෙයක්. එහෙත් එම ප්‍රෙව්ශ හරහාම සාර්ථකත්වයට පත්වෙලා ඇති සහ ඒවා සාර්ථකව
පවත්වාගෙන යන රටවල් අපි අමතක කරනවා. මේ සියල්ල හරහා අපිට ආවේනික ක්‍රමවේදයක් හදා ගන්න
උත්සාහයක් නැහැ. අපට අවශ්‍ය ප්‍රශ්ණ විවරනය කිරීම පමණක් නෙවෙයි ඒවාට ප්‍රා යෝගික
උත්තර. මේවා අපේ හාමුදුරුවන්ගේත් මගේත් අදහස් වල සංකලනයක්.
