කඳඅරනී

සාහිත්‍ය මාසය එහෙම නැත්නම් වඩාත් නිවැරදිව කිව්වොත් කොළඹ පොත් ප්‍රදර්ශණය ඉලක්ක කරගෙන ප්‍රකාශයට පත්වන පොත් මේ දින වල ලහි ලහියේ එළි දක්වනවා. ඒ අතරින් නිශ්ශංක විජේමාන්න කතුවරයාගේ අලුත් පොත “කඳඅරනී” ගන්නට පොත් සාප්පුවකට ගිය වේලේ එහි තිබූ තවත් අලුත් පොතක් වුනු ලියනගේ අමරකීර්ති විසින් රචිත ගම වට සිතියම කෙටි කතා පොතත් මිලදී ගත්තා. කවුරුත් දන්නා පරිදි ගියනගේ අමරකීර්ති කියන්නේ පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ සිංහල පිළිබඳ මහාචාර්යවරයෙක්. සිංහල පිලිබද මහාචාර්යවරයෙක් ලේඛකයකුවීම අගය කරන්න ඕනා. නැත්නම් ඔහු ප්‍රයෝගික නොවන ගුරුවරයකු වනවා. ගුරවරයාටත් කර ගන්න බැරි දෙයක් ළමයින්ට උගන්වන්න අමාරුයි කියලා මම හිතන්නේ. ඒ වගේම කතුවරයා කෙටි කතාවේ අලුත් පැතිකඩ කරා ගෙන යන්නේ ඔහුටම ආවේනික වූ නැවුම් ප්‍රයෝග හරහා.  

නම් වලින් සදහන් නොකලත් රාජ්‍ය සේවයේ නියැළුනු කීර්තිමත් ලේඛකයන් සිටිනවා. පොදුවේ ගත්තහම රජයේ වගකිවයුතු නිලයක් දරන රාජ්‍යසේවකයකුට පූර්ණ කාලීන ලේඛකයකු වන්න ඇති හැකියාව අවමයි කියළා මම විශ්වාස කරන්නේ. එහෙත් ඉතා හොඳින් කාල කළමණාකරනය කර ගත්තොත් යම් දුරක් යන්නට පුලුවන් බවයි මගේ විශ්වාසය.

නිශ්ශංක විජේමාන්න කියන්නේ චිත්‍රකලා ගුරු උපදේශකවරයෙක්. ඒ හන්දා නිර්මානකරනයේ යෙදෙන්න ඔහුට වැඩි අවස්ථාවක් තියෙනවා සාර්ථකව තම වෘත්තියේ නියැලෙන අතරතුරම.

කඳඅරනී කියා වැදි භාෂාවෙන් කියන්නේ මී පැණි වලට. දඹානේ ආදීවාසීන් හරහා ඔහු අප අපේ ඉතිහාසයේ අඳුරු අහුමුළු වලට එබිකම් කරන අතරම මානව සම්බන්ධතාවල නව මාන කරා අපේ දෑස් විවිර කරනවා. ඔහු ඒ හරහා ප්‍රකට කරන ප්‍රතිභාව අති විශිෂ්ඨ යැයි කියන්න පුලුවන්.  

පොල් රොටී සහ ෆෝක් කරි

කොවිඩ් නිසා රට වසා ඇඳිරි නීතිය පනවා තිබූ වෙලාවේ බොහෝ අයගේ ජීවනොපායන් තර්ජනයට ලක් වුණා. විශෙයෙන්ම අපේ රටේ ශ්‍රම බලකායෙන් සියයට හැටක් පමණ අවිධිමත් ක්ෂේත්‍ර යේ සිටින හන්දා මේ තත්ත්වය තවත් දරුණු බව සිතන්නට පුළුවන්. ඇඳිරි නීතිය තරමක් ලිහිල් වුනාම මේ අවිධිමත් ක්ෂේත්‍ර යේ ඉන්න නිර්මාණ ශීලි කිහිප දෙනෙක් අළුත් ව්‍යාපාර පටන් ගත්තා. ප්‍රසිද්ධ ඡායාරූප ශිල්පියෙක් පාර අයිනේ තමන්ගේ කාරය තියාගෙන පොල් රොටී සහ ෆෝක් කරි විකුණන ව්‍යාපාරයක් පටන් ගත්තා. ඒත් එක්කම එවැනි අය දුසිම් ගණනින් බිහිවුනා. සමහරු පොඩි පොඩි modification  නොකලා නොවෙයි. උදාහරනයක් හැටියට පොල් රොටී වෙනුවට රෝස් පාන් ආදේශ කිරීම වගේ දේවල්.  ඹය අතරතුරේ මුස්ලිම් අය වැඩිය ඉන්න ප්‍ර දේශයක ෆොක් කරි විකුණන අයෙකුට තර්ජන ආවා කියලාත් ආරංචි තිබුණා.

සිකුරාදා ගෙදර එන ගමන් මම අර පොල් රොටී ෆෝක් කරි නිර්මානකරුවගේ වාහනේ ලඟ නැවතුණේ ෆොක් කර් ගන්නම ඹ්නා හන්දා නෙමෙයි. ඔහු කලින් ගියාගෙන ගිය බ්ලොග් එක නැවැත්තුවේ ඇයිද කියා අහන්න. නිර්මාණකරුවෙක් එක්ක ටික වෙලාවක් හරි කතා කරන එක සුන්දරයි. මම ඔහුට කීවේ ඔහුගේ ලියවිලි පොතක් හැටියට එලි දක්වන්න කියලා. එහෙත් ඔහු කිව්වේ කලින් පොත් ගහලා අතින් පාඩු වුනා කියලා. අනෙක් කාරණය තමයි වැඩ අඩු හන්දා ලියවෙන්නේ නැහැ කියන එක. මමත් එයට එකඟයි.

කෙහොම වුනත් ඔහුගේ ලියවිල්ල වගේම ෆොක් කරියත් බොහොම රහයි. මේ සියල්ලෙන් ගන්න පුළුවන් පාඩම තමයි නිර්මාණශීලි  නම් අර්බුදයක් ඇතුලේ පවා අළුත් දෙයක් කරන්න සහ පවතින්න පුළුවන් කියන එක. ඒක සමස්ථ ආර්ථිකයටත් ගලපන්නට පුළුවන්. ඒ සම්බන්ධ යම් යම් මුලපිරීම් කළත් විවිධ හේතු හන්දා ඒවා යථාර්තයන් කර ගන්න අමාරුකම් තියෙනවා. කතාව දිගු වුනත් නිර්මාණශීලි කමේ අඩු පාඩු හන්දා කියලා හිත හදා ගන්න පුළුවන්.