මේ දවස්වල සමාජ මාධ්‍ය වලත්
ඉලෙක්ට්‍රොනික හා මුද්‍රිත මාධයවලත් යුක්රේන යුද්ධයට ප්‍රමුඛ ස්ථානයක් දී ඇති බව
පෙනෙනවා. ඒ සම්බන්ධයෙන් නොයෙක් මත පලවනවාත් දකින්නයට පුළුවන්. කොටසක් රුසියාව සාධාරනීකරනය
කරන අතර අනෙක් අය යුක්රේනයට සහයොගය දක්වනවා. අපි එනම් යුක්රේනයේ උගත් අය යුක්රේනයට
සහයොගය දැක්වීම ස්වාභාවිකයි.
යුද්ධයේ කේනද්‍රස්ථානයක්
වෙලා තියෙන්නේ එක පැත්තකින් අපි උගෙන ගත් හාර්කොව් (දැන් යුක්රයින භාෂාවෙන්
කියන්නේ හාර්කිව් කියා) නගරය. කෙසේ වෙතත් අපේ විශ්ව විද්‍යාලය පිහිටියේ නගරයෙන්
එපිටට වන්නට රගාන් නම් ගම් පියස ආශ්‍රිතව.
අපේ භද්‍ර යෞවන විය
ගෙවුණු පරිසරය, අපි පර්යේෂණ වල යෙදුණු ගොවිබිම්, විශ්ව විද්‍යාලේ දේශණ ශාලා, විද්‍යාගාර,
නිතර ගැවසුණු පුස්තකාල වගේම ඉඳහිට ඇවිදින්න යන නගරයේ බොහෝ ස්ථානත් ඇස් පනාපිට
විනාශ වී යන දෙස හැගීමක් නැතිව බලා ඉන්න පුළුවන් වන්නේ මුග්ධයෙකුට පමණයි.
අවසන් අවුරුදු දෙකේ
උපාධිය සඳහා පර්යේෂන කරන්නට මට ලැබී තිබුණේ අපේ විශ්ව විද්‍යාලයෙන් තරමක් ඈත
හාර්කොව් නගරයේ ඊසාන දිගට වන්නට පිහිටි Scientific Research Institute (Научно Изледователский
Институт) එකක. අපේ පර්යේෂන ගොවි
බිමේ නම елитное. එය ප්‍රමාණයෙන් අක්කර
විශාල ගණනක්. එහි හෙක්ටයාර කිහිපියක්
මගේ පර්යේෂණ කටයුතු සදහා වෙන්වී තිබුණා. බිමි සකස් කිරීම් ආදිය කළේ ට්‍රැක්ටර්
යොදාගෙන. ඒ බිමත් දෙවන ලෝක යුද්ධ කාලෙදී දරුණු සටන් ඇවිලුණු බිමක්. ඒ බිමෙන්
හම්බවුණු ජර්මානු පතරොම් වල කැබලි ගණනාවක් ඒ දවස් වල මම එකතු කරන් හිටියා.
බිරියෝසා සහ තවත් ශාක
වලින් සමන්විත වන තීරු වලින් වෙන්කර තිබූ අපේ වගා බිම්වල ගිම්හාන කාලේ වන විට
අස්වනු පැහෙනවා. ඒත් එක්කම වන තීරුවේ ගස් වල කොළ කහපාට වී හැලී යනවා. අතරින් පතර
පමණක් සදාහරිත පයින ගස් දකින්නට පුළුවන්. සුන්දර ඒ බිම ආයිත් යුද්ධයේ ගිණිසිළු
වලින් වැසී යයි කියා අපි හිතුවේ නැහැ.
චුගූයෙව් කියන්නේ
හාර්කොව් නගරයට තරමක් නැගෙනහිර පැත්තට වෙන්න තිබෙන කුඩා නගරයක්. මේ නගරය නැවත්
වරක් යුක්රේනියානුවන් විසින් රුසියන් හමුදා වෙකින් මුද් ගත්තා තියළා ඊයේ දැනගන්නට
ලැබුණා. ඒ දවස්වල බස් එකේ නැගලා ඉදහිට චුගූයෙව් වෙත ගිහින් තිබූ බව මතකයි. විදේශ ශිෂ්‍යන්
විශාල සංඛ්‍යාවක් හාර්කොව් වල සිටියත් චුගූයෙව් පැත්තට වෙන්න විදේශිතයෙකු දකින්නට
හෝ නැහැ. ඒ නිසාම අප මිලදී ගන්න ප්‍රිය කරපු සමහරක් භාණ්ඩ අත් ඹඑලෝසු හෝ විදුලි
පහන් ආදිය එහි සාප්පු වල බොහෝ විට තිබුණා. කොහොම වුනත් විදේශිකයන් ගැන ඒ නගරයේ වැඩිහිටි
අය උදාසීන පිළිවෙතකින් බැළුවත් බොහෝ තරුණියන්ගෙන් අපට ලැබුනේ සුහද ප්‍රතිචාරයක්.
