සුභ අළුත් අවුරුදු !!!

දෙසැම්බර් 31 වනදා උදේම මහ ගෙදර ට ගිහින් එන්න සැලසුම් කළේ. ඒත් තේ බීලා පත්තර එහෙම බලලා ඉවර වෙනකොට ගොඩගේ සමාගමෙන් කතා කළා. අළුත් පොතේ ISBN  අංකය 2016 වර්ෂයේ හන්දා පොත 31 ට ඉස්සර වෙලා out කරන්න අවශ්‍යයි කියලා කිව්වා. ඒ ගමන ආයි පාරක් මට මේල් කරලා තිබුණු පිටපතේ සෝදුපත් බලා දුන්නා. දැන් මේ කතාව පරිවර්තනය කර බොහෝ කලක් ගිහින් හන්දා ඒක ආසාව දැන් ගිහින්. මොනවා හරි කරලා ඉවර කරන්න තමයි හිතෙන්නේ. මට ඒ ගැන උනන්දුව තිබුණු කාලයේ සමාගම උනන්දු වුණේ පොත් ප්‍රදර්ශණයට සූදානම් වන්න.

‍ඒවා මේවා ඉවර වෙලා ගෙදර යනකොට හවස 3 යි. පුරුදු පරිදි පන්සලටත් ‍ගොඩවෙලා හාමුදුරුවන් සමග කයිවාරුවකුත් ගහලා ගෙදර එන්න පිටත් වුණා. මග දිගට හැම තැනම traffic අළුත් අවුරුද්දට ගෙවල් වලට බඩු ගන්න ජනතාව පාරට බැහැලා. පාරේ හැමතැනම රතිඤ්ඤා, නිලා ආකාස විකුණනවා. රෑ දොලහ වෙනකන් ඉදලා මේවා පත්තු කරන්න ඇති උනන්දුව හිතා ගන්න බැහැ. අද පලමුවනදා නිවාඩු දවසක් හන්දා බොහෝ දෙනෙක් රෑ වෙනකන් ඇහැරිලා ඉන්න ඇති. පිට රටවලත් බොහෝ දෙනා අළුත් අවුරුද්ද උදාවෙන සැණකෙලි බලන්න නගර වලට රැස් වෙනවා. හැමදාම මම කැමති ගෙදරට වෙලා නිස්කාන්සුවේ ඉන්න.

අපේ හිතමිත්‍ර ආචාර්ය ටියුඩර් වීරසිංහ ඊයේ පෙරේදා පත්තරේට සම්මුඛ සාකච්ඡාවක් කර තිබුණා. ඒකෙ හරය තමයි මාක්ස්වාදය, ජාතිවාදය (පැසිස්ට්වාදය) සහ ලිබරල්වාදය පසුගිය ශතවර්ෂයේ කලින් කළ ඉස්මතු වෙලා නැතිවී ගිය නැත්නම් යන බවයි. ඒ වගේ අවස්ථාවක අපේ රට බරපතල විදිහට ලිබරල්වාදයට නැඹුරුවන එක මොඩකමක් බව. ලිබරල්වාදය නැත්නම් නවලිබරල්වාදය මතවාදයක් හැටියට විවාදයට ලක්වී ඇතත් ආර්ථක න්‍යායක් හැටියට තවමත් ප්‍රතික්ෂේප වී නැති බවයි මගේ අදහස. කෙසේ නමුත් එය කළමනාකරනය කිරීම අවශ්‍යයි. ඒ රජයේ සෘජු මැදිහත්වීමෙන්ද නැත්නම් ප්‍රතිපත්තිමය මැදිහත්වීමක් පමණක්ද යන්න වෙනම කාරනයක් සහ රටේ තිබෙන ආයතන වල මට්ටම අනුව තීරණය වන දෙයක්. 

දේශීයකරණය

පසුගිය සතියක පමණ කාලය දුරු රටක සිටින නෑදෑයන් දකින්නත්, පරණ යාලුකම් රෙපෙයාර් කර ගන්නත් වගේම අලුත් පරිසරයක ගත කරන්නත් අවස්ථාව ලැබුණා.  අද Daily Mirror පත්තරේ මුල් පිටුවේ  Sri Lankan maid leaves Singapore as a business women කියන ප්‍රවෘත්තියක් තිබුණා. ඒ වගේ කතා විරල වුනත් ඒ වගේ දිරිය කාන්තාවන් අප අතර ඉන්නවා. Singapore Airlines එකේ තිබෙන චිත්‍රපට අතරේත් සිංගප්පූරුව දියුණුවෙමින් පවතින කාලේ දරුවන් හතරදෙනෙක් එක්ක වැන්දඹුවක් වුනු දිරිය කාන්තාවකගේ කතාවක් තිබුණා. එහෙම පුංචි තැනකින් පටන් අරන් දුර ගමනක් යන එක කොයි කාලේ වුනත් ලෙහෙසි නැහැ. අපේ රටේ සිට මැදපෙරදිග housemaid ලා හැටියට යන අයගේ ජීවිත කොයිතරම් දුරට සාර්ථක වෙනවාද කියා සොයා බලන්න අවශ්‍යයි. හුඟක් අයට වෙන්නෙ සල්ලි වගේම තව තවත් දේවල් අතරේ අතරමං වීම.

ආයෝජන මණ්ඩලය යටතේ තිබෙන විදේශ ආයෝජන සමාගම් වල කටයුතු ගැන කෙරුණු කතා බහකදී අලුත් දෙයක් අහන්නට ලැබුණා. අපේ රටේ දැනට තියෙන සෘජු විදේශ ආයෝජන සමාගම් හුඟක් ආවේ අසූවේ නැත්නම් අනුවේ දශකයේ වෙන්න ඇති. ඒ කාලේ මේවායේ ආකර්ශනයට බලපෑවේ ලාබ ශ්‍රමයයි. එහෙත් තව දුරටත් අපේ රටේ සංපේක්ෂව ලාබ ශ්‍රමය සොයා ගන්නට බැහැ. එසේ නම් ඉහල ඵලදායිත්වයක් කාර්යක්ෂමතාවක් වගේම ඉහල තාක්ෂනය වගේ කාරනා මුල් කොට ගන්න අවශ්‍යයි. විදේශ ආයෝජන හරහා රැකියා වලට අමතරව ලැබෙන දේවල් තමයි තාක්ෂණය, තාක්ෂණික දැනුම, කලමණාකාරිත්වය වගේ දේවල්. ඒත් දැනගන්න ලැබුණු දේ තමයි ලංකාවට පැමිණි සමහර සමාගම් කාලය අනුව දියුණු වනවා වෙනුවට එකතැන පල්වෙමින් දවසින් දවස තම වපසරිය අඩුකරගනිමින් සිටින බව. ඒගොල්ලන්ගේ අපනයන අඩුවෙලා විතරක් නොවෙයි වෙළදපලවල් හුඟක් අහිමිකරගෙන. සමහර සමාගම් ලබා ගත්ත ඉඩමෙන් හතරෙන් එකයි දැන් භාවිතා වෙන්නේ. ඉතිරිය ඔහේ නිකන් තියෙනවා විතරක් නෙමෙයි වෙන කෙනෙකුට ප්‍රයෝජනයට ගන්නත් බැහැ. ඒකට කියන්න වෙන්නේ localization කියලා. නෙදර්ලන්තයේ ඉදන් පශ්චාත් උපාධිය කරලා ලංකාවට එනකොට කන්තොරුවේ නිලධාරින්ගේ වැඩ ඉබිගමනින් බව පෙනෙන්ට තිබුණා විතරක් නොවේ එය වේගවත් කරගන්න උත්සාහ කළා. එය කොයි තරම් සාර්ථක වුනාද කියන්න දන්නනේ නැහැ. මොකද ක්‍රමයෙන් අප කවුරුත් අඩු වැඩි වශයෙන් localize වෙන හන්දා.