I have a dream

අද නවම් පොහොය. දවාලේ අධික රස්නයක් තිබුණු හන්දා හවසට වැහි වැටෙයි කියලා හිතා ගෙන සිටියත් හවස හත වෙලාත් තවමත් රස්නෙයි. එළවලු පැල සිටුවා ඇති හන්දා ඒවාට වතුර දාන්න සෑහෙන පරිශ්‍රමයක් දරන්න සිදු වුණා. රෑට වැස්සොත් ඒ මහන්සිය අපරාදේ කියළා හිතෙන්න පුළුවන්. ඒත් ගහකට වතුර දාන එක අපරාදයක් නොවෙයි. ඒ මහන්සියත් අපරාදයක් නොවෙයි. ජීවිතේත් බොහෝ දේවල් අපි කළාට කරන දේ ප්‍රතිඵලය සම්පූර්ණ වශයෙන් උපයෝගි නොවන අවස්ථා තියෙනවා. එහෙම කළත් අපි අර කරන දේවල් අපතේ යන්නේ නැහැ. වෙනත් විදිහකට ඒවා උපයෝගි වනවා. හරියට අපි හීන දකිනවා වගේ. එක එක කාල වල එක එක සිහින ඒත් ඒ සිහින ඒ විදිහටම සැබෑ වෙලා නැහැ. ඒත් ඒ සිහින දැකීම ගැන සතුටු වෙන්න පුළුවන් වගේම අදත් සිහින දකින්නත් පුළුවන්.

අද ජාතික විද්වත් සංවිධානය කියළා එකකින් රට හදන ප්‍රතිපත්ති මාලාවක් එළි දක්වන ජාතික සමුලුවක් කියලා එකක් තිබ්බා. ටික වේලාවක් එය රූපවාහිනියේ ගිය හන්දා බැලුවා. අවුරුදු 71 ක නිදහස් කාලය තුළ කිසිම ආණ්ඩුවක් රට හැදුවේ නැහැ කියන එකයි, දැන් තියෙන ප්‍රශ්ණයි පට්ට ගහන එක තමයි මට පෙනෙන හැටියට සිද්ධ වුණේ. මේ රටේ දැන් තියෙන ප්‍රශ්ණ වලට මුල ප්‍රතිපත්තියක් නැති වීම හෝ සමහරු හොරා කෑම නිසාම හෝ හිතනවා නම් වැරදියි මගේ හිතේ.

අපේ ගෙවල් පළාතේ dendro-power නිපදවන ව්‍යාපෘතියක් ආරම්භ කළා. ඒසඳහා ගොඩනැගිලි ආදියත් නිමකර මිනිස්සුන් දැනුවත් කර ඒ සඳහා ග්ලිඩිසීරියා ගස් තම වතු වල වවන්නත් මිනිස්සුන් දිරිමත් කළා. මේ වගේ ව්‍යාපෘති හරිම labour intensive සහ ප්‍රශ්ණකාරී ඒවා. සැපයීම් ජාලය හරිහැටි හදා ගැනීම, ඒ සදහා ප්‍රවාහන මාධ්‍ය සැලසීම ආදී බොහෝ දේ කරන්නට තියෙනවා. ඒ කරළාත් ලැබෙන profit margin එක සාපේක්ෂව අඩු ඇති. සාපෙක්ෂව කිව්වේ විශේෂයෙන්  thermal power යොදා ගෙන national grid එකට විදුලිය ලබා දෙන independent power suppliers ලාට සාපේක්ෂව. අනෙක් අතින් ඒ ක්‍රමය less complicated. මේක මාෆියා එකක්. මුලින් කියන්න ගියේ අර හරිත විදුලිබලාගාර ව්‍යාපෘතිය වැසී ගියා. ඔහු ඊට වඩා වැඩි return එකක් පෞද්ගලිකව ලැබෙන ලෙහෙසි ව්‍යාපෘතියක ආයෝජනය කරන්න ගියා වෙන්න පුළුවන්. මේ විදිහට අපේ ආර්ථිකය වෙලා ගෙන තියෙන්නේ පුද්ගලිකව වාසි ඇතිවෙන එහෙත් සමස්ත ආර්ථිකයට වාසියක් එහෙම නැත්නම් පාඩු සිදුවන රටේ සම්පත් නිසි ලෙස යෙදවෙන්නේ නැති වගේම ආදායම් වැඩි දෙනෙක් අතර බෙදී යාමට ඉඩ අහුරන ව්‍යාපෘති සහ ආයෝජන වලින්. මේ වගේ උදාහරන ඕන තරම් දෙන්න පුළුවන්.

තව පැති තිබෙනවා. බස්නාහිර පලාත විතරක් ගත්තොත් අතහැර දාපු කුඹුරු ඉඩම් කොයිතරම් තිබෙනවද? කිහිප වතාවක් මේවා වගා කරවන්න නීති ගෙනාවා. වගා කළේ නැත්නම් රජයට පවරා ගන්නවා කිව්වා. මිනිස්සු දන්නවා ඒ වගේ තීරණ කවදාවත් මේ රටේ ක්‍රියාත්මක වන්නේ නැහැ කියළා. ඒ හන්දා බය වුණේ නැහැ. ප්‍රශ්ණයට උත්තරය එතන නොවෙයි තියෙන්නේ. ඇයි ඒ කුඹුරු වගා කරන්නේ නැත්තේ කියන එක. නොයෙක් හේතු මත එය වන්නට පුළුවන්. පුද්ගලික හේතු වගේම පොදු හේතු. යායක්ම වගා නොකර ඉන්න නම් පොදු හේතු ප්‍රභල වන්න ඕනා. පාංශු තත්ත්ව, අධික ජලය, ඵලදාව අඩුකම හෝ ශ්‍රමය මිල අධිකවීම ආදී නොයෙක් කරුණු මෙයට බලපාන්න පුළුවන්. රජයට මේවා ගන්න නොවෙයි මේ ප්‍රශ්ණ වලට උත්තර සොයා දෙන්න පුළුවන් නම් මේ ඉඩම් වලින් වැඩක් ගන්න පුළුවන් වෙයි. අඩු ගානේ නෙළුම් අල වවලා පිටරටට හෝ යවන්න.