Monday, May 4, 2015

වරිග මහගෙදර


දඹානේ තිබුණු වරිග මහගෙදර හෙවත් ආදිවාසී කෞතුකාගාරය නවීකරනය කිරීමේ ව්‍යාපෘතියට පසුගිය දින කිහිපයකදීම එහේ යන්නට වුණා. පසුගිය සැරේ එහේ ගියේ නවීකරන කටයුතු සිදුවන ආකාරය බලන්නත් ඉදිරි වැඩ කටයුතු සාකච්ඡා කරගන්නත්. අප බලාපොරොත්තු වුණේ සවස තුනට පමණ එහි ලගා වන්නට. කොහොම වුනත් අපි එහි යනවිට පහමාරත් පසුවෙලා. අපි එහි ගියේ කොළඹ සිට නුවර හරහා දහඅට වංගුව පාරේ. දහඅට වංගුව පාරේ යන්න වඩාත් කැමති දෙපස සුන්දර පරිසරය හන්දා. විශේෂයෙන් හුන්නස්ගිරිය පැත්තේ පරිසරය ඉතාම මනස්කාන්තයි. බොහෝවිට හුන්නස්ගිරිය හරහා අපි ගියේ රාත්‍රියට වුනත් එදා නම් දවල් කාලයේ එය පසු කරන්නට අපට හැකිවුණා. අපි පුංචි කාලේ මිහිර පත්තරේ ගිය අපි අසාවෙන් කියවපු හුන්නස්ගිරි කු පාමුල ළමා නවකතාවේ ඒ පරිසරය විස්තර කෙරුනු හැටි තාමත් මතකයි. හරිප්‍රිය ගුණසේකර ඇන්ද පින්තූර වල හුන්නස්ගිරි කන්දේ හැඩය නම් හරියටම තිබුණා. ඒත් ඒ චිත්‍ර අනුව අපි හිතාගෙන හිටියේ හුන්නස්ගිරිය හුදකලා කන්දක් කියලා. ඒත් ඇත්තටම හුන්නස්ගිරිය තියෙන්නේ කු වළල්ලක් අතර.

අපි කතා කරගන්න සිටියේ කටුගෙයි නිලධාරීන් සහ ඊට සම්බන්ධ තවත් කිහිප දෙනෙක් එක්ක. මේ සියළුම නිලධාරින් රජයේ නොවන ඒ ගමේම ආදිවාසී අය. එදා ආදිවාසී නායක වන්නිල ඇත්තන් නුවර ගොස් ආපසු පැමිණි හෙයින් තෙහෙට්ටුව හන්දා හමුවන්න එන්න බැරිබව දන්වා තිබුණා. අපිට බොහෝ දේ කතා කරන්න එදා වෙලාව තිබුණා. දැනටත් ජීවමාන ආදීවාසීන්ගේ පිලිරූ හා ඡායාරූප ආදිය කටුගෙයි තැබීම පිළිබදව එල්ල වන විවේචන ආදිය ගැනත්. අපේ අදහස වුනේ සම්මත කටුගෙයකින් එහාට ගිහින් මෙය ජීවමාන කටුගෙයක් විය යුතු බවයි. අළුතෙන් හදපු හිටපු වැදි නායක තිසාහාමිගේ ජීවමාන සමාන පිළිරුව දුටු ආදිවාසී නායකයා කදුළු සැලූ බව අපට දැන ගන්නට ලැබුනා. තව කිහිප දෙනෙක් ඇවිත් ඒ වටා නැටුවලු. අපි අදහස් කලෙත් කිරිකොරහ ආදී ශාන්තිකර්ම පෙන්වීමට එහි ඉඩ සැලසීමටයි.

අපේ කතාව ඉවරවෙනකොට රාත්‍රී නවයත් වෙලා. දඹානේ වරිග මහගෙදර බි‍මට වැටුනු අදුරයි පාලුවයි මැද අපි තවත් ටික වෙලාවක් එහි රැදුනා. කිලෝමීටර හත අටක් එහායින් පිහිටි මහියංගන නාගදීපේ තිබෙන පුරාවිද්‍යා සංචාරක බංගලාවට අපි ගියේ රාත්‍රී ආහාරය ගැනීමට සහ විවේක ගැනීමට. නාගදීප වැව් ඉස්මත්තේ පිහිටා ඇති සංචාරක බංගලාව අවට අදුරෙන් වෙලා ගනිද්දි කටගැස්මකුත් අතරින් මීවිතකුත් ගලා ගියේ අපේ අල්ලාප සල්ලාපය මැද. කොහොම හරි මධ්‍යම රාත්‍රිය පසුවනතුරුත් අපේ කතාබහ දික්වුනා. නොනිදාම පහන්කර පාන්දරින් කොළඹ බලා පිටත් වුණේ පසුවදාත් අත්‍යාවශ්‍ය වැඩකටයුතු තිබුණු හන්දා.  

No comments:

Post a Comment

ආයෙත් ලියමු

බොහෝ කාලෙකින් කිසිම දෙයක් ලීව්වේ නැහැ. නිම් වළලු පොත ලියන කාලය ගත්තත් හිතේ එහෙමට සාමයක් තිබ්බ කාලයක් නෙමෙයි. අනෙක් පැත්තෙන් ගත්තාම හිතේ සහනය...