මඩ හෝදා ගමු

මම උසස් අධ්‍යාපනය ලැබුවේ කෘෂිකර්ම විෂයෙන්. ඒ හන්දා කෘෂිකර්මය ගැන යම් දැනීමක් ඇති කියලා කියන්න පුළුවන්. කොහොම හරි අපේ ගෙදර තුන් දෙනක්ම උසස් අධ්‍යාපනය ලැබුයේ කෘෂිකර්ම විෂය ධාරාවෙන්. කෘෂිකර්මෙයන්ම රැකියාවත් කරන්න මුලින්ම උත්සාහ කළත් ඒය හරිගියේ නැහැ. බොහෝ වෙලාවට විෂය දැනුම  කෙසේ වෙතත් සුදුසුකම් වල නොගැලපීමක් තිබුණා. ඒක්කෝ වැඩියි නැත්නම් මදි.

පුංචි කාලේ ඉඳන් කෘෂිකර්මය අපට දුර වුනේ නැහැ. තාත්තා හැමදාම වගේ කුඹුරු වගාවක් කළා. ඊට අමතරව අම්මලාගේ ගමේ හේන් සහ උඩරට එළවලු වගාව ජයටම කෙරුනා. මේ අතරතුරේ අපි මල් පාත්තියක් ඉඳලා හිටලා එළවලු පාත්තියක් හැදුවා මතකයි. මේ වෙලාවේ මතක් වුණේ පිටරට ගිය සගයෙකුගේ අත්දැකීමක්. ඒගොල්ලන් ගිය පුහුණුවේ විවිධ රටවලින් ආ අය සිටි අතර ලෝකයේ රස්සාවල් වෙනස්වෙමින් යන හැටි සම්බන්ධ පාඩමකදී ගුරුවරයා කිව්වලු තමන්ගේ දෙමව්පියන් ගොවිතැනේ සිටි අය පැත්තකට අයින් වෙන්න කියා 30ක් විතර හිටපු කණ්ඩායමේ දෙතුන් දෙනෙක් අයින් වුනාලු. ඊළඟට සීයා හෝ ආච්චී. එතකොට දහයක් පහලොවක් විතර අයින් වුනාලු. ඹය විදිහට පරම්පරා හතරක් පමණ පස්සට යන විට කවුරුත් ඉතුරුවී නැහැ. ඒ කියන්නේ මේක දියුණු රටවලුත් ඇතුළුව ලෝකෙම ධර්මතාවයක්. තවදුරටත් කෘෂිකර්මය සපයන රැකියා ප්‍රමාණය 26% දක්වා දැන් අඩුවී තිබෙනවා.  දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස කෘෂිතර්මය දැන් පෙන්වන්නේ 6.9% ක් (කර්මාන්ත 26.8% සහ සේවා 56.8% ඉතිරිය බදු)

පසු කාලෙක ගොවිජන සේවා දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රදේශීය නිලධාරියෙක් විදියට අවුරුද්දක් වැඩ කරද්දි උගෙන ගත් දේවල් යම් තරමකට හෝ යොදවන්න පුළුවන් වුණා. එහෙත් පසුව ආපු රස්සාව (දැන් ඉන්න) කෘෂිකර්මයෙන් තරමක් දුරයි. කෘෂිකර්මයට අදාල සේවා ස්ථානයක වැඩ කරන්න පුළුවන් කමක් තිබුනත් එයට අවස්ථාවක් ලැබුනේ නැහැ. ඒ අතර තුරේ කෘෂිකර්ම සේවයට බැඳෙන විභාගය සමත් වුනත් ඒ වන විට අළුත් රස්සාවේ යම් දුරක් ගොස් තිබූ හන්දා එය වෙනස් කරන්න හිතුවේ නැහැ.

ඊයේ පෙරේදා අපේ ගෙවත්තේ මිරිස් පාත්තියක් හිටවුවා. සතියේ දින වල වතුර දාන්න ක්‍රමයක් නැති හන්දා ඒක වේලිලා ගියා. ඒකට පොහොරක් හැටියට වේලුනු ගොම දාන්න යන කොට ඒක වැලැක්වූයේ ගමේ ඉන්න උදව්වට එන වැඩිහිටියෙක්. ඒ හරහා කොළ කොඩවීමේ රෝගය ඇති වන හන්දා මිරිස්වලට ගොම දාන්න එපා කියළා ඹහු කිව්වා. ටිකක් කල්පනා කරන කොට ඒක හරි කියළා හිතුන හන්දා ගොම දැම්මේ නැහැ. ඊළඟට හදපු බණ්ඩක්කා පාත්තියට වසුනක් ලෙස ග්ලිඩිසීරියා කොල දමන්න යන කොට ආයිමත් අර වැඩිහිටියා එපා කිව්වා. ඒ කොල යට එකතු වන පළගැටියන් පුංචි පැල කා දමන හන්දා. ඒත් වසුනක් විදිහට පිදුරු දානවාට ඹහු විරුද්ධ වුණේ නැහැ.

ආපහු මුල් කාරනයට ආවොත් කෘෂිකර්මය කරපු බොහෝ දෙනෙක් අපේ කාර්යාල වලත් ඉන්නවා. ඒ කියන්නේ උසස් අධ්‍යාපනය හැටියට කෘෂිකර්මය කරළා වෙනත් ක්ෂේත්‍ර වල රැකියා කරන අය බොහෝ ගණනක් ඉන්නවා. ඒ කාරනය දැන දැනත් තව තවත් වැඩි වැඩියෙන් උසස් අධ්‍යාපන අවස්ථා මේ ක්ෂේත්‍රෙය් වැඩි කරනවා දකින්නට පුළුවන්. ඒක හරියට අපේ රටේ රජයේ සේවය වගේ. දැනටත් ඉන්න ගාන වැඩි බව දැන දැනත් අළුත් කාඩර් හදනවා. ඒක එක පැත්තකින් සුබසාධන ක්‍රමයක් හැටියටයි පිළිගන්නේ. ඒක ඉතාම වැරදි සුභසාධන ක්‍රමයක් බව හිතන්න හේතු ඹ්නාතරම් තියෙනවා. ඒත් මේකට බොහෝ දෙනා කැමතියි.