ඝරසර්ප (snake)

අද හජ්ජි උත්සවය හන්දා රජයේ නිවාඩු. ඒ හන්දා චිත්‍රපටයක් බලන්න යන්න හිතුවා. ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි නිර්මාණකරුවා ගැන පැහැදීමක් ඇති හන්දා දෙපාරක් හිතනනේ නැතිව අපි ගියේ ඝරසර්ප (snake)  බලන්න. අලුත් ආරක වෙග්ම කලාත්මක චිත්‍රපටයක්. පිරිසිදු ආදරයක් (?) , කළු කුමාරයා, බලි තොවිල් වගේම ක්‍රිස්තියානි පල්ලියේ සහ  සිංහල දෙමල සංස්කෘතිනුත් චාරිත්‍රත් කදිමට මිශ්‍ර කරන්නට නිර්මාණකරුවා සමත් වෙලා තියෙනවා. මානසික ව්‍යාකූලත්වය පිළිඹිඹු කරන්න අධ්‍යක්ෂවරයා යොදා ගෙන ඇති උපක්‍රම සමහර ප්‍රේක්ෂකයින් වැරදියට තේරුම් ගන්නත් ඉඩ තියෙයි. උදාහරනයක් හැටියට බොහෝ තැන්වල දෙබස් පරයා පරිසරයේ ශබ්ද නැගී සිටිනවා. කෙනෙක් එය ශබ්ද පරිපාලනයේ දුර්වල කමක් ලෙස තේරුම් ගන්න පුළුවනි.

හැමදාම වගේ අපි චිත්‍රපටය බලන්න ගියේ කළුතර සිනමා හලට. අද‍ ගෙදර එක සාමාජිකයෙක් ආවේ නැහැ. පසුගිය මාස කිහිපයේ අපිට සිනමාහලට යන්න බැරි වුනේ හැමෝම කැමති චිත්‍රපටයක් තිබුනේ නැති හන්දා. සිනමාහලේ සේවකයින් අපව දැන් හඳුනනවා කියලා අපි හිතුවේ නැහැ. එහෙත් අනිත් පුතා අද නැත්තේ මොකද කියලා අහන කොටයි අපට ඒක තේරුණේ. කෙසේ වෙතත් අද නම් සාමාන්‍ය සෙනගක් චිත්‍රපටය බලන්න ඇවිත් හිටියා. 25 ක් 30 ක් වගේ ගානක්.

කෙසේ වෙතත් ආයිමත් යටකිවු මාතෘකාවට අවොත් ගමේ කඩේකට ගියත් වෙනත් තැනකට ගියත් බොහෝ දෙනෙක් ඇයි හොඳයි කම් පවත්වන්න උනන්දු වනවා. මම කුකුළුමස් ගන්න යන කඩේ හිටිය තලත්තෑනි කාන්තාව, මගේ ගෙදර සහ නෝනා කවුද ආදී දේවල් පවා අහන්න පටන් ගත්තහම මම ඒ කඩේට යන එක නවත්වලා දැම්මා. පාරිභොගිකයන් සමග ඇයි හොඳයිකම් පැවැත්වීමේදී තමන්ගේ සීමාව නොදැනීම නූගත්කමද නැත්නම් වෙනින් මොකක් හරිද කියා මම දන්නේ නැහැ. තවත් එක කඩේකදී මගේ උප්පැන්න සහතිකයත් ඕනද කියලා අහන්න මට සිද්ධ වුණා. ගම්වල ඉන්න කොට එහෙම වෙන්න ඇති. එහෙම බැලුවහම අපි ගැමියෝ කියලා හිතාගෙන හිටියත් ඒක වැරදියි.  

අගෝස්තු

ඔගස්ටස් විනයාගරත්න ගැන කලින් ලීයූ බව මතක් වුණාමයි තේරුණේ අගෝස්තු මාසය ලැබුවා කියන එක. මාස දහයක්ව තිබූ කැලැන්ඩරයට ජූලියස් සීසර් ජූලි මාසය එබ්බුවාට පස්සේ ඊළඟට පැමිණි ඔගස්ටස් සීසර්ටත් මාසයක් ඇති කරන්න හිතිලා අගෝස්තු මාසය ඇතුලත් කළ බවයි කියවෙන්නේ. සිංහලෙන් නම් මේ නිකිණි මාසය. නිකිණි මාසය හා බැඳී තියෙන්නේ නිකිණි වැස්ස. මට තේරෙන විදිහට ඒකෙන් කියවෙන්නේ  අකලට බට මහ වරුසාවක් ගැන. දවස් කීපෙකට පෙර එහෙම වැස්සක් වැටී තිබුණා. කර්කශව වියළී ගිය පරිසරය එකපාරටම ප්‍රානවත් වුණු බව පෙනුනා.

දුම්රිය සේවකයින්ගේ වැඩ වර්ජනය හන්දා ජන ජීවිතයට සෑහෙන බලපෑම් සිදුවුණා. මේ රටේ ආයතන වල සහ රජයේ සේවකයින් වැඩි හරිය තමන්ගේ සේවා ස්ථානයෙන් ඈත ගම් නියම් ගම් වල සිට පැමිණෙන එහෙම නැත්නම් රට පුංචි හන්දාම සේවා ස්ථානය නිසා නවාතැන තාවකාලිකව හෝ වෙනස් කරන එක තේරුමක් නැහැ කියලා හිතන අය හන්දා මේ වගේ වර්ජන සෑහෙන ප්‍රශ්ණයක් වන බව පේනවා. දුම්රිය නැති වන කොට පාරේ වාහන වැඩි වුණා. මේ වැඩ වර්ජනය හන්දා වැඩියම කරදරයට පත්වුණ කට්ටියක් තමයි මෙවර උසස්පෙළ විභාගය ලියන දරුවන්. උඩරට දුම්රිය මාර්ගයේ රඹුක්කනත් කඩුගන්නාවත් අතර පිහිටි ඉහල කෝට්ටේ හෝ බලන වගේ තැන්වල ළමයින්ගේ ප්‍රධාන හෝ එකම ප්‍රවාහන මාධ්‍ය දුම්රිය කියා හිතන්න පුළුවන්.

කල්පනා කරලා බලන කොට මේ රට බෙහොම අපූරු රටක්. අපිට පොතක් පතක් ගන්න කියවන්න පුළුවන් වෙලාවට පුස්තකාල වහලා. අපිට බැංකුවට යන්න පුළුවන් වෙලාවට බැංකු වහලා. වැඩ ඉවර වෙලා එලියට බහින කොට කඩ ඹක්කොම වහලා. සුපර් මාර්කට් නම් රෑ එකොලහ පමණ වෙනකන් ඇරලා තියෙනවා. සියළුම දුම්රිය ස්ථාන වල වේදිකාවන් පැමිණෙන පුංචිම දුම්රියටත් වඩා දිගින් අඩුවට ඇති රටවල් තවත් තියේද කියා හොයා බලන්න වටිනවා. සාරි ඇඳගත්තු කාන්තාවන් පවා වේදිකාවක් නැති බිමට පඩි දිගේ අමාරුවෙන් බැහැලා ලඟ ඇති යකඩ වැටෙන් උඩට පැනලා පාරට එන එක උදේට ගාලු පාරේ සාමාන්‍ය දසුනක්. මේ ලිස්ටුව තව බොහෝ දිගට ලියන්න පුළුවන්