ඝරසර්ප (snake)

අද හජ්ජි උත්සවය හන්දා රජයේ නිවාඩු. ඒ හන්දා චිත්‍රපටයක් බලන්න යන්න හිතුවා. ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි නිර්මාණකරුවා ගැන පැහැදීමක් ඇති හන්දා දෙපාරක් හිතනනේ නැතිව අපි ගියේ ඝරසර්ප (snake)  බලන්න. අලුත් ආරක වෙග්ම කලාත්මක චිත්‍රපටයක්. පිරිසිදු ආදරයක් (?) , කළු කුමාරයා, බලි තොවිල් වගේම ක්‍රිස්තියානි පල්ලියේ සහ  සිංහල දෙමල සංස්කෘතිනුත් චාරිත්‍රත් කදිමට මිශ්‍ර කරන්නට නිර්මාණකරුවා සමත් වෙලා තියෙනවා. මානසික ව්‍යාකූලත්වය පිළිඹිඹු කරන්න අධ්‍යක්ෂවරයා යොදා ගෙන ඇති උපක්‍රම සමහර ප්‍රේක්ෂකයින් වැරදියට තේරුම් ගන්නත් ඉඩ තියෙයි. උදාහරනයක් හැටියට බොහෝ තැන්වල දෙබස් පරයා පරිසරයේ ශබ්ද නැගී සිටිනවා. කෙනෙක් එය ශබ්ද පරිපාලනයේ දුර්වල කමක් ලෙස තේරුම් ගන්න පුළුවනි.

හැමදාම වගේ අපි චිත්‍රපටය බලන්න ගියේ කළුතර සිනමා හලට. අද‍ ගෙදර එක සාමාජිකයෙක් ආවේ නැහැ. පසුගිය මාස කිහිපයේ අපිට සිනමාහලට යන්න බැරි වුනේ හැමෝම කැමති චිත්‍රපටයක් තිබුනේ නැති හන්දා. සිනමාහලේ සේවකයින් අපව දැන් හඳුනනවා කියලා අපි හිතුවේ නැහැ. එහෙත් අනිත් පුතා අද නැත්තේ මොකද කියලා අහන කොටයි අපට ඒක තේරුණේ. කෙසේ වෙතත් අද නම් සාමාන්‍ය සෙනගක් චිත්‍රපටය බලන්න ඇවිත් හිටියා. 25 ක් 30 ක් වගේ ගානක්.

කෙසේ වෙතත් ආයිමත් යටකිවු මාතෘකාවට අවොත් ගමේ කඩේකට ගියත් වෙනත් තැනකට ගියත් බොහෝ දෙනෙක් ඇයි හොඳයි කම් පවත්වන්න උනන්දු වනවා. මම කුකුළුමස් ගන්න යන කඩේ හිටිය තලත්තෑනි කාන්තාව, මගේ ගෙදර සහ නෝනා කවුද ආදී දේවල් පවා අහන්න පටන් ගත්තහම මම ඒ කඩේට යන එක නවත්වලා දැම්මා. පාරිභොගිකයන් සමග ඇයි හොඳයිකම් පැවැත්වීමේදී තමන්ගේ සීමාව නොදැනීම නූගත්කමද නැත්නම් වෙනින් මොකක් හරිද කියා මම දන්නේ නැහැ. තවත් එක කඩේකදී මගේ උප්පැන්න සහතිකයත් ඕනද කියලා අහන්න මට සිද්ධ වුණා. ගම්වල ඉන්න කොට එහෙම වෙන්න ඇති. එහෙම බැලුවහම අපි ගැමියෝ කියලා හිතාගෙන හිටියත් ඒක වැරදියි.