අද ඔක්තෝම්බර්
පළමුවෙනිදා. ලෝක ළමා දිනය. ඊයේ මගේ හිත මිත්‍රයෙක් කතා කර ඇහුවා නිර්මානාත්මක
අනාගත පුරවැසියන් බිහි කිරීමේ ලා ළමා ගීතයේ වැදගත්කම යන මාතෘකාව යටතේ කලාකරුවකු
හැටියට මට කියන්න තියෙන්නේ මොකක්ද කියළා දැනගන්න කැමතියි කියලා. ඉතින් මේ ගැන
-කලාකරුවෙක් නොවුනත්- මටත් යම් අදහසක් ප්‍රකාශ කරන්න පුලුවන් වුනත් මම කලේ අපේ
තාත්තා ලියපු කුමාර සාහිත්‍යය කියන පොත මගේ මිත්‍රයාට තිළිණ කිරීම. ඒත් එක්කම
තාත්තාගේ පොත අරමුණක් ඇතිව මා පළමු වරට කියෙව්වා. ඇත්තටම මේ පොත මහා පඬිවර මුනිදාස
කුමාරතුංගයන් ගේ ළමා සාහිත්‍යය පිළිබඳව ලියවුනක්. ජීව විද්‍යාව, මනෝවිද්‍යාව ආදී
විෂයන් හරහා කුමාරතුංග චින්තනය ගැන තාත්තා මේ පොතේ හොඳ විවරණයක යෙදෙනවා. මේ පොත 2013 දී දෙවන මුද්‍රණයක්
මා මුල්වී සිදු කළත් එහි පිටපත් බොහෝ ගණනක් තවමත් ඉතුරුවී ඇති බව එහි ප්‍රකාශක ප්‍රවීන
ගත්කතුවර තාත්තාගේ ත් මගේත් මිතුරකු වන (අවාසනාවකට මා ඔහු හඳුනාගන්නා විට තාත්තා
මෙලොව හැර ගිහින්) සිරිසේන විතානගේ ශූරීන් මා සමග පැවසුවා. ඉතින් මා කල්පනා කළේ මම
වුනත් ඒ පොත හරියට කියෙව්වේ ඊයේ හන්දා අනෙක් පාඨකයන් සමග අමනාප වීමට කරුණක් නැති
බව.
සමහර විටක මේ වගේ පොතකට
ප්‍රමාණවත් ප්‍රචාරයක් ලැබුනොත් අදාල ක්ෂේත්‍රය හදාරන විද්‍යාර්ථින් හො එය මිලදී
ගන්න පෙළඹෙනු නොඅනුමානයි. මගේ පොත් වලින් පසුව ලියූ පොත් දෙකේම මගේ ජංගම දුරකථනය
සඳහන් කර ඇති හන්දා ඉඳහිට මටත් රසිකයෙක් හො රසිකාවියක් මගේ පොත ගැන කතා කරනවා. එය
ලියන්නෙකුට අප්‍රමාණ ධෛර්යක් ගෙන දෙන්නක්.
තාත්තා පත්තර වලට ලියූ
ලිපි වල එකතුවක් බොහෝ දුරට සකස් කර අවසන් වුවත් එය සම්පූර්ණ කරන්නට විශේෂයෙන් එහි format එක මොනවගේ වෙන්න ඕනද
කියන එක ගැන තවමත් ඉන්නේ දෙගිඩියාවක. ඊට අමතරව අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ගහපු
අධ්‍යාපන සඟරාවේ, රසවාහිනියේ, රවිරැස, දවස, සවස, ලංකාදීප, අකුර, සමූපකාරය, බුදුසරණ
ඇතුළු පුවත් පත් සඟරා බොහොමයක තාත්තාගේ ලිපි පළවි තිබුණු බව කියන්නට පුළුවන්. මේ
සමහරක් ඒවා දැන් සොයා ගන්න වෙන්නේ ජාතික ලේඛනාගාරයෙන්. එහෙත් එහි සුචිගත කිරීමක්
නැති නිසා එයත් පහසු කාරියක් නොවේ.
No comments:
Post a Comment