From Finance to Heritage

ගිය සුමානේ සිකුරාදා රාජකාරියක් සඳහා දඹුල්ල ලෙන් විහාරයට ගියා. ලෝක උරුමයක් වූ මෙම පන්සලේ අරුමය ඇත්තටම දැක්කේ එදා. සිය ගණනක් වන පිළිම, දහස් ගණනක් වන චිත්‍ර සැබැවින්ම ලෝක උරුමයක් තමා. අප එහි ගියේ දැනට ජල කාන්දු ආදිය හේතුවෙන් පිළිම හා බිතු සිතුවම් වලට සිදුවන හානි වැලැක්වීම සඳහා අවශ්‍ය පියවර පිළිබඳව සාකච්ඡා කරන්න. වැසි දවස් හන්දා ජල කාන්දුව වැඩිපුර දකින්නට තිබුණා. අපත් සමග micro-biology සහ entomology සහ පුරාවිද්‍යා විශේ‍්ෂඥයන්ද මෙම ගමනට සහභාගී වුණා. අවුරුදු ගානකට පස්සෙ මම පළමු උපාධිය කරන කොට ආසාවෙන් ඉගෙන ගත්තු entomology සහ plant pathology නැවත අතපත ගාන්න හෝ ලැබුණ එක  සතුටක්. ලෙන්විහාරයට උඩින් ඇති එයට වහලය සපයන පර්වතයේ ඇති කුස්තූර හරහා තමයි ලෙන් වල වහලයට ජලය කාන්දු වන්නේ. පර්වතය මුදුනේ ඇති තරමක ගසුත් පැලවී ඇති පස් තට්ටුව රඳවා ගන්නා වැසි වතුර මෙලෙස කාන්දු වන බව සැක කළ හැකි බවයි ලොකු හාමුදුරුවෝ පැවසුවේ. පුරාණයේදීත් මෙම කුස්තූර වලට ලෝහ යොදා මෙම කාන්දු නවත්වන්න ක්‍රියා කර ඇති බව හාමුදුරුවෝ කීවා. ඒවා පිළිබඳ විස්තර සන්නස් වල දක්නට ඇතිලු.

බිතුසිතුවම් සමහරක් දිලීර වලට ගොදුරු වෙමින් තිබුණා.  ඇක්ටිනෝමයිසේට්ස් උවදුරක් ද ඊට අයත් බව අපේ කණ්ඩායමේ මූලික විමර්ශණ වලින් හෙලිවී තිබුණා. ලෙන් විහාරයේ බිත්තිවල (වහලේ) චිත්‍ර ඇඳ ඇත්තේ ගල මත ඇතිරූ මැටි ප්ලාස්ටරයක් මත. මේ චිත්‍ර නුවර යුගයට අයත්. ඒ චිත්‍ර වල 3-D හැඩ පෙන්වන්නේ රේඛා වලින්. සමහරක් තැන්වල ප්ලාස්ටරයේ උඩ ස්ථරය ගැලවිලා යටින් ස්ථරයක් මතුවෙලා තිබුණා. එහි තිබුණේ වෙනත් චිත්‍ර. ඒවා පොළොන්නරු යුගයට අයත් බවයි කියවුණේ. මේ වගේ ජාතික වස්තුවක් රැකගන්න ඉක්මනින් පියවර ගන්න ඕනා බව කොකියාම බැහැ. ලොකු හාමුදුරුවෝ එහි අවශ්‍යතාවය අපට පෙන්වා දෙන ගමන් කිව්වේ බුදුහාමුදුරුවෝ අනිත්‍යතාවය පෙන්වා දුන්නේ දඔලු විහාරය මගහැර නොවේ කියා.