Sunday, November 20, 2016

towards export oriented economy????

විවිධ කාරනා උඩ සති අන්තය නිකන්ම ගෙවී ගියා. කාලෙකට ඉස්සර විශේෂයෙන්ම නෙදර්ලන්තෙ හිටපු කාලේ අපි පුරුදු වෙලා තිබුණේ සිකුරාදට have a nice weekend කියන්ට. ඉදහිට එහෙම දැනුත් කියන්නේ හෘදයාංගම කෙනෙක්ට. ඊයේ පෙරේදා දවසක ලෝක බැකුවේ වැඩ කරන තරුණ කාන්තාවකට එහෙම කිව්වහම ඈ කීවේ no no I am not going to disturb you over the weekend කියලා. මොකද ඇය මට නිතර පාහේ කතා කරනවා.

මගේ ලියවිලි ගැන මගේ සහෝදරයෙක් යම් කිසි අදහසක් කිව්වහම මට ඒක ගොඩක් වටිනවා. මම ලියන්නේ ඒ සතුටත් එක්ක. අපි දෙන්නම winter එකක ඇති පාලු අදුර වගෙම එහි සුන්දරත්වය ගැන සමාන අදහස් දරන බව මට වරෙක තේරුණා. ඒත් තවමත් කැමති මගේ ලියවිලි මොනොලොග් එකක් හැටියට යන එක. මාව කියවන සහෘදයන් කිහිප දෙනාත් ඒක තේරුම් ගත්ත එක ගැන තවත් සතුටුයි. කාරනා දෙකක් ගැන ලියන්න හිතා ගත්තේ. එකක් තමයි සමහර වෙලාවට ‘කැපවෙලා’ වැඩ කරන මහන්සියෙන් වැඩ කරන කෙනාට ස්වභාවධර්මය වුනත් සලකන බව. ගෙදර අතුගාන පිරිසිදු කරන (අඩු ගානේ උත්සාහ කරන) හෝ ඒහෙම නැත්නම් ඇග වෙහෙසා වැඩ කෙරෙන කෙනෙකුට අමුතුවෙන් fitness හදා ගන්න jogging කරන්න හෝ වෙනත් උපකරණ පාවිච්චි කරන්න අවශ්‍ය නෑ කියන එක. ඒකට වෙනම වියදමක් හෝ වෙලාවක් යන්නේ නෑ. උදේට කෑම හදද්දි මට ලූණු කපන්න සිද්ද වෙනවා. අතේ ලූනු සුවද සෑහෙන වෙලාවක් තියෙනවා. ඒත් සම්බෝල හදන්න දෙහි මිරිකන කොට ලූණු සුවද ඔක්කොම යනවා. ඒකත් ඒ වගේ.


අපේ රට විශාල export drive එකකට යන මාවතකට අපි අවතීර්ණ වෙළා ඉන්නේ. මම අපේ supper market එකකින් හාල් කිලෝ පහක බෑග් එකක් ගෙනාවා ඒකේ ගුල්ලෝ. ආර්ථික මධ්‍යස්ථානෙට ගිහින් බිත්තර ගන්න කොට මම තෝරලා ගන්නේ. බිත්තර වල තියෙන්න ඹ්න basic quality එක තමයි dung  නොගෑවුනු බව. කඩේ ‍මනුස්සයා මගෙන් අහනවා ඇයි පුංචි බිත්තර තෝරන්නේ කියා. මම කීවේ මම තෝරන්නේ පිරිසිදු බිත්තර මිසක් ප්‍රමාණය නොවේ කියළා. අද ගෙනාපු මුකුණුවැන්න මිටියේ තිබුණු දිලීර නැති වේලිච්ච නැති කොටස හොයා ගන්න පැය බාගයකට වැඩිය ගියා. Exercise එකක් තමයි. අපි පුංචි කාලේ අපේ ගමේ පොල් ලෙලි ගැහුවේ බංඩයියා කියළා වැඩිහිටියන් හැදුන්වූ ගැමියා විසින්. ඔහු විතරක් නොවේ ඒ දවස් වල හැමෝම පොල් ලෙලි ගැහුවේ ප්‍රමිතියකට. දැන් ලෙල්ල සම්පූර්ණයෙන් නොගහා බාගෙට ති‍යන්නේ පොල් ගෙඩිය ලොකුවට පේන්න. ඒකේ තවත් වාසි තියෙනවා. මම super market එකෙන් ගෙනාපු පොල් ගෙඩියත් කලටියක්. මොකද පොල් කට්ට පේන්නේ නැහැ. ජාත්‍යන්තරයට යන්න ඉස්සර වෙලා අපිට ගොඩක් ඇතුල හදා ගන්න සහ mind set එක වෙනස් කර ගන්න වෙයි. 

Monday, November 14, 2016

සමූපකාර


අදත් පෝය දවසක්. ඉල් පොහොය. සුදා ට පොහොය වැටුණු හන්දා තරමක හෝ විවේකයක් ලැබුණා. පසුගිය සෙනසුරාදා ගමේ ගිය වෙලාවේ පන්සලට ගොඩ වැදුනේ ලොකු හාමුදුරුවන් සමග අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙන්න ඇති කැමැත්ත හන්දා. අපි විවිධ මාතෘකා ගැන බොහෝවිට කතා කරනවා. එදා උන්වහන්සේ කතා කළේ අපේ තාත්තා ගැන. එතනින් දේව ඇදහිලි ආදියට කතාව ඇදී ගියා.

අද හවස කොණ්ඩය කපන්න හිතාගෙන එළියට බැස්සත් කිට්ටුව තිබෙන බාබර් සාප්පු ඔක්කොම වහලා තිබුණු හන්දා පයින් සෑහෙන දුරක් ඇවිදින්න සිදු වුණා. සති අන්තය නිමා වන දවසේ කොළඹ පාරක ඇවිදගෙන යන හැම විමට මගේ හිත පාසල් කාලෙට යනවා. අකැමැත්තෙන් වුනත් ඉරිදාට නේවාසිකාගාරයට එන එක හිතේ තදින් ඇිලා තියෙනවා. තාත්තාත් එක්ක ටවුන් හෝල් එකේදී බස් එකෙන් බැහැලා නොරිස් කැනල් වීදිය හරහා පයින් ගිය හැටි.


අපේ හාමුදුරුවන් නිතරම කියන කතාවක් තමයි යම් කිසි දෙයක් කාලානුරූපව පරිනාමනය වූයේ නැත්නම් ටිකෙන් ටික අභාවයට යන බව. අපේ තාත්තා 1950 ගණන් වල සමූපකාරය පත්‍රයට ලියූ ලිපි කිහිපයක්ම කියවන්නට ලැබුණා. එතකොට තේරුම් ලිය දෙයක් තමයි අපේ රටේ සමූපකාරයත් අර හාමුදුරුවන් කී ගොන්නටම දාන්න පුළුවන් කියන එක. දියුණු රටවල් බොහොමයක සමූපකාර ක්‍රමය නවීනත්වයට පත්වෙමින් අලුත් මාන සොයා ගොස් ඇති බව දකින්නට පුළුවන්. එහෙත් අපි සමූපකාර කඩෙන් එපිටට ගියා නම් ඒ බොහොම අඩුවෙන් බවයි. සමූපකාර ණය දෙන සමිති වල සාර්ථකත්වය නම් විශේෂයක්. පහත ඇත්තේ ඒ ලිපියකින් කොටසක් 


සමූපකාරය 1955 නොවැම්බර් මස 30 වැනි බදාදා
සමූපකාර ප්‍රගතිය
බුත්තල වැදිරට කොරළේ හා දම්බගල්ල නිකවැටිය කොරළේ, සමූපකාර සමිති පිළිබ ගරු සංවිධායක කොතලාවල, ඩබ්ලිව්. ඒ. ඩී. ඇස්. ගුණසිංහ මහතා විසිනි.
මානව ප්‍රගතිය වශයෙන් ගනු ලබන්නේ මනුෂ්‍ය කොට්ඨාශයකගේ සාමූහික ඉදිරි ගමනකි. තනි පුද්ගලයකුගේ ඉදිරි ගමන ප්‍රගතියක් වශයෙන් ගනු නොලැබේ. එහෙත් සාමූහික ඉදිරි ගමනක පුද්ගලයන්ගේ ඉදිරි ගමනද ගැප්වී ඇති බව අප මෙහිදී අමතක නෙකළ යුතුය. ප්‍රගතිය යන වචනයෙහිම සමූහ අර්ථයක් විද්‍යාමානවේ. මානව ප්‍රගති මාර්ගයක් වශයෙන් ගත හැක්කේ සාමූහික වීමේ ලැදිකමයි. මනුෂ්‍ය වර්ගයා පවුල් වහයෙන්, ගෝත්‍ර වශයෙන්, ජාති වශයෙන්, ආගම් වශයෙන්, අධිරාජ්‍ය වහයෙන් කැටී නොවිණි නම්, මානව ප්‍රගතිය අද මෙසේ නොවන්නට ඉඩ තිබිණි. ඒ නිසා සාමූහිකවීම, සංගමය ප්‍රගති සංයමයට පදනම බව පෙනෙයි.
ප්‍රගතියට අවශ්‍ය මෙවලම් නිපදවනු ලබන්නේ එක් එක් මිනිසකු විසින් වන්නට පිළිවනි. එහෙත් එම මෙවලම හෝ මෙවලම් බහුජන ප්‍රචාරයට පත්වනතුරු එය ප්‍රගතියේ අංගයක් වශයෙන් ගණන් ගත නොහැකිය. ප්‍රගතිය පොදුවූ දෙයකි. පොදුවූ දෙයක නිෂ්පත්තිය සම්+උපකාරයෙනි සිදුවන්නේ. එහෙයින් මානව ප්‍රගතිය හුදු සමූපකාර ක්‍රමයකැයි ගත හැක.
එහෙත් අප අද සියළු සමූපකාර කටයුතු, සමූපකාර කටයුතු වශයෙන් නොහඳුනමු. සමූපකාර යැයි කී කළ ඉතා අඩු වශයෙන් කරුණු ගන්නා තැනැත්තාගේ මනසට නැගෙනුයේ සමූපකාර කඩේ පමණකි. එයින් එහා සඹුපකාරයක් ගැන ඔහුගේ දැනීමෙක් නැති. හැඳිනීමෙක් නැති එහෙත් සමාජයේ තරමක් ගැටී වැඩ කරණ කෙනෙකුට වර්ග අසූවක් පමණවූ සමිති වර්ග රාශියක් මනසට නැගෙයි. එහෙත් උසස් අධ්‍යාපනයක් ලබන විස්තීර්ණ ඥානයක් ඇත්තෙකුට මුළු මනුෂ්‍ය සංහතියේම ඉදිරි ගමන සමූපකාර ක්‍රමයක් හැටියට වැටහෙන්නට බැරි නැත්තේය. පෙණෙන්ට බැරි නැත්තේය.
එහෙත් අප මධ්‍යස්ථ වශයෙන් කරුණු සලකා බලන කල්හි ලෝකයෙහි සමූපකාර ව්‍යාපාරවල ප්‍රගතිය සමූපකාර ප්‍රගතිය වශයෙන් ගණන් ගන්නට සිදුවේ වේ. එවිට ලෝකයේ සමූපකාර ප්‍රගතියත් මානව ප්‍රගතියත් සරල සමාන්තරව ගමන් කරණ බව පිළිගන්නට අපට සිදුවේ. 
ලෝකයේ සමූපකාර ඉදිරිගමන ගැන කල්පනා කිරීම මක් කල් තබා ලංකාවේ සමූපකාර ව්‍යාපාරයේ ඉදිරි ගමන ගැන සලකා බැලීම වඩාත් ප්‍රයෝජනවත් වේ යැයි සිතිය හැකිය. 

Tuesday, November 1, 2016

හොස්ටල් පරිප්පු


බොහොම කාලෙකට පස්සෙ සෑම මාසයකම අවසන් සෙනසුරාදා පැවැත්වෙන සාදයට සහභාගි වන්න ලැබුණා. එතනදි විවිධාකාර අය හම්බ වෙන්න පුළුවන්. අපේ පාසලේ එකම පන්තිවල හිටිය මිත්‍රයෙක් හමුවුණා. පසුගිය සෙනසුරාදාවක පාසලේ නේවාසිකාගාරයේ පැවැත්වුණු දානයක් ගැන විස්තර ඹහුගෙන් දැන ගන්නට ලැබුණා. 

කලින් දවසක සෙනසුරාදාවක කුලරත්න ශාලාවේ පැවැත්වුණු සංගිත ප්‍රසංගයක් බලන්න ගිය වෙලාවේ නේවාසිකාගාරය අදුරේ වෙලී තිබුණු බව මම කලින් ලියුවා. ඒත් එහෙම වුනේ නේවාසිකාගාරය බොහොම එලිය තිබුණු ජීවමාන තැනක් හැටියට අපේ මතකයේ තැන්පත් වෙලා තියෙන හන්දයි කියළා මට හිතුණේ. ඒත් අපේ මිත්‍රයා කිවු කරුනු අනුව ඒක එහෙමම නොවන බවයි මට තේරුම් ගියේ.  ඹහු කී හැටියට සති අන්තයෙදී නේවාසිකාගාරයේ රැදී සිටියේ ළමයින් 30 ක් පමණයි. එක පැත්තකින් දැනට නේවාසිකව සිටින සිසුන් ගණන අඩු වෙන්න ඇති. අනෙක් කාරණය දැන් අධිවේගී මාර්ග ඇතුළුව ප්‍රවාහන පද්ධතිය සාපේක්ෂව දියුණු හන්දා බොහෝ දෙනෙක් සති අන්තයේ නිවෙස් බලා යෑම. කොහොම වුනත් ඈත ප්‍රදේශ වලින් ආපු ළමයි බොහෝ දෙනෙක් වඩා සැපපහසුකම් සහ නිදහස ඇති පෞද්ගලික නවාතැන් වල නවතින බවයි දැනගන්නට ලැබුණේ. සමාජ-ආර්ථික තත්ත්වයේ වෙනස්වීමේ එක් පැතිකඩක් තමයි ඒකෙන් අපට පෙනෙන්නේ. 

ආයෙත් ලියමු

බොහෝ කාලෙකින් කිසිම දෙයක් ලීව්වේ නැහැ. නිම් වළලු පොත ලියන කාලය ගත්තත් හිතේ එහෙමට සාමයක් තිබ්බ කාලයක් නෙමෙයි. අනෙක් පැත්තෙන් ගත්තාම හිතේ සහනය...